DALEKIE WIOSNY
Innych już nie będzie
Jeśli się zdarzą będą jeszcze dalsze
- Odległość funkcją jest przestrzeni i zegara
Umówionej miary
- Wszakże tam pamięć
Serca wspominanie
Gdzie mu się zdaje - centrum
Szczęście w najbliższym bylo zasięgu ?
Późniejsze wiosny i jesienie
- Biegną, zbiegają po kolei
Dni tylko są księgowaniem
I tak wbiegają, biegną po murawie
Szczęśliwie do gry nowo powołani
Aby po chwili swego apogeum
Na ławce rezerwowych usiąść
- W strefie nieuchronnego zapomnienia
Wiosny zliczając wciąż późniejsze
I jesienie
Przychodzimy, odchodzimy
Refren ów podejmując
- Z sercem czy uciszonym ?
Wolnym od oczekiwań?
Bóg i oni jedni wiedzą..
Szczęśliwcy
Jeśli na widok blasków niedalekiego kwietnia
Z zachwytem rozjaśniają swe spojrzenia
Jak i gdy złotem października uwiedzieni
Z uśmiechem zgody
Patrzą ku jesieni...
